جمعیت شناختی با میزان استفاده محافظتی از کفش در بین

ارتباط عوامل جمعیت شناختی با میزان استفاده محافظتی از کفش در بین پاسخ دهندگان
همانطور که در جدول 7 نشان داده شده است، برای تعیین ارتباط استفاده محافظتی از کفش با جنسیت، سن و میزان تحصیلات پاسخ دهندگان از آزمون T دمپایی روفرشی های مستقل استفاده شد.

تأثیر متغیرهای جنسیت (مقوله ای)، سن (مقوله ای) و پیشرفت تحصیلی (طبقه ای) کنترل شد. تمامی متغیرها با استفاده از روش گام به گام به عقب وارد مدل رگرسیون خطی شدند.

خطی بودن بین متغیرها از طریق یک ماتریس همبستگی بررسی شد که در آن هیچ یک از متغیرهای مستقل همبستگی قوی نداشتند.

مقدار آلفای 0.05 برای تعیین معنی‌داری آماری ارتباط در نظر گرفته شد.

یک روش حذف فهرستی برای حذف موارد با مقادیر گمشده در طول جیوه در تلویزیون قدیمی امتیازات شاخص و آزمون ارتباط استفاده شد.

مشخص شد که دختران بیشتر از پسران از کفش‌های محافظ استفاده می‌کنند (میانگین = 15.6، انحراف معیار (SD) 6.3، در مقابل 13.42، SD 6.6)، و این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار بود (t = -2.441، df = 218، p = 0.015).

متغیرهای سن و پیشرفت تحصیلی که در ابتدا خودکار اکلیلی مقیاس فاصله‌ای اندازه‌گیری می‌شدند با استفاده از میانه به عنوان نقطه برش به دسته‌ها تبدیل شدند.

پاسخ دهندگان در اوایل نوجوانی (15-13 سال) استفاده بیشتری از کفش های محافظ را گزارش کردند (میانگین = 15.21، SD = 4.81) در مقایسه با پاسخ دهندگان 9-12 چوب گردو (میانگین = 13.26، SD = 7.84)، و این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود ( t = – 2.318، df = 214، p = 0.021).

به طور مشابه، تفاوت آماری معنی داری در استفاده از کفش بین پاسخ دهندگانی مشاهده شد که به درجه زیر 4 نسبت به بالاتر رسیده بودند