در دهه 1950، چارلز سی پرایس فوم بتن را کشف و به ثبت رساند. در حال حاضر، فوم های مبتنی بر پلی اورتان بیش از 90 درصد وزن کل بازار پلی یورتان ها را تشکیل می دهند. فوم پلی اتیلن یکی دیگر از انواع محبوب است که چگالی بالاتری دارد.
در سال 1957 طیف وسیعی از پلی اترهای پلی اتر کشف شد. آنها مزیت هزینه داشتند، اما فوم های ساخته شده دارای خواص فیزیکی بهتری نسبت به فوم های مبتنی بر نوع پلی استر پلی ال ها بودند.
همراه با ورود فرآیند تک شات و معرفی سورفکتانت های سیلیکونی، این پیشرفت باعث رشد فوق العاده ای در صنعت پلی اورتان شده است.
فوم پلی اورتان: بیشتر فوم ها از پلی اورتان که نوعی پلیمر است ساخته می شوند. پلی یورتان می تواند جامد باشد یا ساختار سلول باز داشته باشد که به آن فوم می گویند.
تولیدکنندگان آن را با واکنش پلی‌ال‌ها و دی ایزوسیانات‌ها، که هر دو محصولی از نفت خام هستند، ایجاد می‌کنند. بسته به کاربرد فوم، یک سری مواد افزودنی برای تولید محصولات فوم پلی اورتان با کیفیت بالا ضروری است.
فوم پلی اتر: این نوع فوم یک فوم سلول باز همه منظوره است، به این معنی که سبک و جاذب است. کاربردهای آن مناطقی مانند اسفنج، بالشتک عمومی، بسته بندی محافظ و غلتک های رنگ را پوشش می دهد. فوم پلی اتر مخصوصا برای لوازم آرایشی و اسباب بازی مفید است.
فوم پلی استر: فوم پلی استر انتخاب خوبی برای بسته بندی نمایشگر است و در درجه های ضد حریق عرضه می شود.
مانند فوم پلی اتر، سلول باز، نسبتا سبک و در چندین چگالی موجود است. همچنین می توان از آن برای اهداف صوتی (مانند مسدود کردن صدا)، واشر و بالشتک استفاده کرد.
اتافوم: این فوم پلی اتیلن سلول بسته دارای چگالی بالاتر از فوم های پلی استر و پلی اتر است، معمولاً با وزن 2.2 پوند بر فوت مکعب، و دارای خواص جذب ضربه عالی است.
برای بسته بندی تجهیزات الکترونیکی، کاربردهای شناورسازی و جابجایی مواد استفاده می شود. اتافوم اغلب اکسترود یا لمینت می شود.
