پد الکلی عمده اغلب گونه‌های باسیلوس را حمل می‌کنند که احتمالاً در طول بسته‌بندی آلوده می‌شوند.
میزان کلی آلودگی سپتوم لاستیکی دارو 0.7٪ بود (2 در 304) هر دو فرهنگ مثبت از گروه 1 به دست آمد.سپتوم با الکل آغشته شده بود و پزشک معالج دستکش غیراستریل به تن داشت.
میزان آلودگی برای گروه 1 1.3٪ بود برای گروه 2، 0٪ (0.50 = P). یک نمونه مثبت به عنوان باسیلوس گونه های غیر سیاه زخم و دیگری استافیلوکوکوس کاپیتیس شناسایی شد.
هیچ یک از بیمارانی که افلیبرسپت را از این مجموعه دریافت کرده بودند به اندوفتالمیت مبتلا نشدند، از جمله دو بیمار که ویال های دارویی آنها کشت مثبت بود.
6 کشت مثبت دیگر S. capitis، یک فلور طبیعی پوست و گونه‌های استافیلوکوک کواگولاز منفی، شایع‌ترین علت اندوفتالمیت پس از تزریق داخل زجاجیه بود.
یک پاسخ عفونی اطمینان بخش است که سایر اقدامات حفاظتی موجود، مانند سوزن فیلتر و پوویدون ید، در کاهش خطر اندوفتالمیت مؤثر است.
این مطالعه به دنبال تعیین این بود که آیا دو روش معمول کنترل عفونت در کاهش آلودگی ویال‌های افلیبرسپت مؤثر هستند یا خیر.
این بینش را در مورد موارد اندوفتالمیت پس از تزریق که علیرغم تمام اقدامات احتیاطی و بهترین شیوه ها رخ می دهد، ارائه می دهد.
میزان آلودگی سپتوم افلیبرسپت قبلاً گزارش نشده است، همچنین تأثیر استفاده از دستکش های غیر استریل و پاکسازی الکل از دارو برای تزریق داخل زجاجیه وجود ندارد.
در حالی که سرنگ های از پیش پر شده ممکن است اندوفتالمیت را در مقایسه با آماده سازی مطب کاهش دهند، 1 بر اساس داده های ما، نقطه آلودگی ممکن است سپتوم لاستیکی نباشد.
درعوض، انتقال دارو به سرنگ، قرار گرفتن در معرض محیطی، لمس ناخواسته یا تعویض سوزن ممکن است از طریق افزایش حمل و نقل باعث آلودگی شود.
از نظر آماری، با وجود تنها آلاینده‌هایی که در گروه 1 شناسایی شد، تفاوتی در میزان آلودگی وجود نداشت بنابراین، ما نمی‌توانیم نتیجه بگیریم که دستکش‌های غیر استریل یا دستمال‌های الکلی منجر به افزایش آلودگی می‌شوند.
در حالی که نمی‌توانیم از منبع باکتری مطمئن باشیم، گزارش قبلی از بسته‌های چند دوز ویال تهیه شده با پوویدون ید و الکل دارای نرخ آلودگی باکتریایی 5 درصد بود که بیشتر از الکل به تنهایی بود.
